Przez wiele stuleci Bóg był traktowany jak pogańskie obrażone bóstwo, które wymagało krwi swojego Syna. Człowiek na początku swojej kariery w Edenie stwierdził, że lepiej mu będzie bez Boga, niż z Bogiem. Bóg był tym ruchem Adama zawiedziony i musiał wprowadzić plan ratunkowy.
Modlitwa jest spotkaniem z Bożą miłością. Jeśli nie spotykamy w modlitwie miłości, to nie spotykamy Boga. Pierwszym celem modlitwy jest poznanie Bożej miłości.
Kiedy myślimy o modlitwie wdzięczności, zakładamy, że stało się coś wspaniałego, za co warto dziękować. Modlitwa Jezusa jest wyjątkowa, ponieważ ma zupełnie inne podłoże. Wypływa z trudnych okoliczności. Początek 11 rozdziału jest dość pesymistyczny.
Modlitwa – pojedyncza myśl, ciche westchnienie, żarliwe wołanie, kołysanie się w przód i tył, jak gałązka poruszana wiatrem.
Stanley Hauerwas, który przez magazyn „Time” został uznany w 2001 roku za najlepszego teologa Ameryki, powiedział, że powinniśmy tak żyć i tak umierać, by nie było widać w tym sensu, jeśli Jezus nie zmartwychwstał.
Biblijna narracja posiada pewien powtarzający się wzór. Możemy powiedzieć, że większość opisanych w niej historii zawiera pewne stałe elementy.
Bóg jest dobry i wierny z pokolenia na pokolenie (Psalm 90:1-2). Wystarczy przypomnieć historię Żydów, którzy wyszli z Egiptu. To było pokolenie ciężkej pracy za darmo, niewolników, prześladowane za swoje pochodzenie.
Naśladowanie Mesjasza przypomina wędrówkę Izraela z Egiptu do ziemi obiecanej – był czas marszu i czas postoju.
Pustynia jest zarówno tragedią i dobrodziejstwem. Wystarczy jednodniowa wycieczka na naszą krajową Pustynię Błędowską lub pobyt na pustynnych obszarach Azji lub Afryki.
Biblijna opowieść o początkach ludzkości i narodu Izraela, jest dla nas nie tylko lekcją teologii i historii, ale również życiową metaforą tego, co dzieje się z każdym człowiekiem.